Ama hil da, hori da egia. Kantu bat, dantza bat, erritu bat… lore bat eskaini nahiko nioke.
Hildakoei gorazarre egiteko abesten ziren bertsoak dira Eresiak, baina nik jada, ez dut kanturik hildako ama agurtzeko.
Maite dugunaren heriotza datorrenean, zer egin? Nola agurtu? Nola begiratu bizitzari? Maitasuna da akaso guztiaren erantzuna?
Ohiko dolu errituak nahikoak ez direnaren sentsaziotik abiatuta, dispositibo poetikoen bidez bestelako dolu praktika esperimentatzeko xedea nuke, ekintza eszenikoa bera, dolu erritu kolektibo bilakatuz.
IRAUPENA:
65 min
FITXA ARTISTIKOA:
Ideia originala eta zuzendaritza OIER ZUÑIGA
Antzezleak ENEKO GIL BELEN CRUZ OIER ZUÑIGA
FITXA TEKNIKOA:
Soinu eta argi teknika MIKEL UNAMUNZAGA
Argi diseinua FERMIN IZKO
Jantziak FRAN DUSSOURD
Eszenografia OREKARI ESTUDIOA
Kantugintza IHITZ IRIART
Ikuskizuneko argazkiak NAGORE LEGARRETA
Loreen argazkiak ROSA PEREZ DE URABAIN
Hildakoei gorazarre eginez kantatzen ziren bertsoak dira Eresiak. Gehienetan emakumeek kantatu zituzten poemak. Orain, jada, ez dugu kanturik hildako ama agurtzeko.